Badanie kliniczne porównujące trzy schematy leczenia przeciwzakrzepowego po stentowaniu tętnic wieńcowych ad 5

Niniejsze sprawozdanie koncentruje się na wynikach randomizowanych pacjentów, z których 1534 miało pojedyncze leczone uszkodzenie, a 119 miało dwa leczone uszkodzenia. W sumie 557 pacjentów zostało przydzielonych do samodzielnego podawania kwasu acetylosalicylowego, 550 pacjentów otrzymało aspirynę i warfarynę, a 546 pacjentów otrzymało aspirynę i tiklopidynę. Podstawowa charakterystyka pacjentów była podobna w trzech grupach (Tabela i Tabela 2). Przed umieszczeniem stentu przeprowadzono angioplastykę balonową tylko w 88,1%, aterektomię rotacyjną w 6,2% i aterektomię kierunkową w 0,6%, bez wstępnej obróbki w 5,1%. Pierwotny punkt końcowy
Tabela 3. Tabela 3. Zdarzenia pierwotne i wtórne w pierwszych 30 dniach po stentowaniu. Tabela 4. Tabela 4. Względne ryzyko wystąpienia zdarzeń pierwotnych i wtórnych w grupie przypisanej do aspiryny i tyklopidyny w porównaniu z grupą przypisaną wyłącznie aspirynie i grupie przypisanej do aspiryny i warfaryny. Ogólna częstość występowania połączonego pierwotnego punktu końcowego wynosiła 2,3%, a całkowita częstość zgonów w ciągu 30 dni wynosiła 0,06%. Pierwotne i drugorzędne punkty końcowe w poszczególnych grupach zestawiono w Tabeli 3, a względne ryzyko wybranych punktów końcowych podano w Tabeli 4. Pierwotny punkt końcowy wystąpił u ogółem 38 pacjentów, 20 (3,6 procent) przypisano aspirynie. tylko 15 (2,7 procent) przypisano aspirynie i warfarynie, a 3 (0,5 procent) przypisano aspirynie i tiklopidinie (P = 0,001 dla porównania wszystkich trzech grup). Względne ryzyko pierwotnego punktu końcowego w grupie przypisanej do aspiryny i tiklopidyny wynosiło 0,15, w porównaniu do ryzyka w grupie przypisanej do samej aspiryny (P <0,001) i 0,20 w porównaniu z ryzykiem w grupie przypisanej do aspiryna i warfaryna (P = 0,01) (tabela 4).
Trzy składowe pierwotnego punktu końcowego były głównie odpowiedzialne za różnice między trzema grupami i były silnie skorelowane: rewaskularyzacja docelowej zmiany (P = 0,002), angiograficznie widoczna zakrzepica (P = 0,005) i nawracający zawał mięśnia sercowego (P = 0,01 ). Występowały również istotne różnice w częstości rewaskularyzacji docelowej zmiany i angiograficznie widocznej zakrzepicy między grupą przypisaną do aspiryny i tiklopidyny i albo grupą przypisaną wyłącznie do aspiryny, albo grupą przypisaną do aspiryny i warfaryny (Tabela 4). Wśród całej randomizowanej kohorty była tylko jedna śmierć, w samej grupie aspiryny.
Rysunek 1. Rycina 1. Skumulowana częstość występowania pierwotnego punktu końcowego w trzech grupach leczenia. Skumulowana częstość występowania zdarzeń pierwotnych jest pokazana na rycinie 1, ze średnim czasem do pierwotnego zdarzenia wynoszącym 0,7 dnia dla grupy przypisanej do aspiryny i tiklopidyny, 2,9 dnia dla grupy przypisanej do aspiryny i warfaryny i 3,7 dnia dla grupy przypisanej do samej aspiryny (P = 0,17 dla różnicy między trzema grupami). Oceniono krokowy model logistyczny pierwotnego punktu końcowego dla następujących potencjalnych czynników prognostycznych: wiek, płeć, obecność cukrzycy, liczba leczonych zmian (dwa vs. jeden), długość zmiany, stopień rozbioru, pojawienie się skrzepliny angiograficznie widocznej i minimalna średnica światła po leczeniu, po dostosowaniu do rodzaju schematu leczenia przeciwzakrzepowego
[podobne: wdrożenia magento, Białkomocz, anakinra ]
[hasła pokrewne: pasożyty wewnętrzne, pęcherzowe oddzielanie się naskórka, pecherzyca ]