Astma jest jedną z najczęstszych chorób przewlekłych. Powoduje wielką niepełnosprawność i prawdopodobnie skraca życie. Śmiertelność związana z astmą nie została jednak w pełni oceniona, a na szczęście choroba rzadko ją zabija. Zgony z powodu astmy zostały dopiero niedawno zidentyfikowane. W 1860 r. Salter, pionier badań nad astmą, powiedział, że astma nigdy nie zabija , co popiera później Osler. Przesłanie tej książki mówi, że astma zabija, ale dzięki odpowiedniej terapii nikt nie powinien z niej umrzeć. Ta książka zawiera kilka pytań. Jak astma zabija. Czy można zidentyfikować pacjentów zagrożonych. I czy można zapobiec śmierci. Pierwsze dwa pytania prowadzą do truizmu: jeśli astma jest wystarczająco ciężka, zabije, powodując niewydolność oddechową. W dużej części książki omówiono ciężką astmę, jej cechy i diagnozę. Pacjenci z ciężką astmą są zagrożeni, ale śmierci można zapobiegać poprzez odpowiednie leczenie przed i podczas hospitalizacji. Naprawiono niedrożność dróg oddechowych lub wcześniejsze hospitalizacje z powodu astmy. Możliwość, że pacjent nie jest świadomy uczuć i ciężkości astmy (oraz nieświadomy tego lekarz) jest ważnym czynnikiem, który wymaga dalszych badań. Po przyjęciu pacjenta, szybkie leczenie niewydolności oddechowej (na przykład przez tlen) jest, według niektórych klinicystów, prawie niezmiennie skuteczne. Inni jednak, prawdopodobnie realistycznie, wierzą, że nieodwracalna śmierć jest częstsza u pacjentów, u których czynność oddechowa została zbyt poważnie naruszona.
Szczególnie interesujące są niektóre formy astmy związane z terapią. Astma oporna na sterydy jest ważnym przykładem, podobnie jak astma wynikająca z przedawkowania agonistów receptorów .-adrenergicznych, ta ostatnia może być związana z nieprawidłowościami genetycznymi w populacjach receptorów. Nie wiemy, czy czynniki genetyczne odgrywały rolę w epidemii zgonów związanych z astmą w Nowej Zelandii. W tym przypadku istniały wyraźne korelacje pomiędzy rosnącymi dawkami fenoterolu i zgonów z powodu astmy oraz między wycofaniem leku a spadkiem liczby zgonów.
Jedną z kategorii śmiertelności związanej z astmą, która nie pasuje do zasady, że śmierć następuje po nasileniu astmy, jest nagła śmierć u pacjentów z umiarkowaną lub nawet łagodną astmą. Nieuchronnie ci pacjenci są mało zbadani, ponieważ zazwyczaj umierają przed dotarciem do jednostki intensywnej terapii. Pojedyncza wskazówka dotycząca przyczyny zgonu w tych przypadkach to infiltracja neutrofilów do ścian dróg oddechowych; pacjenci umierający na ciężką astmę zwykle mają naciek eozynofilów. Nagła śmierć związana z astmą może być spowodowana ostrym zakażeniem dróg oddechowych lub wzrostem ilości zanieczyszczeń alergenami, ale nie wiemy. Aspekty astmy, które otrzymały zbyt mało badań, to niestabilność i zmienność. Wydaje się, że wewnętrzna zmienność czynności płuc w nawet łagodnej astmie może przechylić równowagę stanu zdrowia do nieodwracalnego zjazdu, ale jest to spekulacja.
Podałem powierzchowne podsumowanie tylko niektórych fragmentów tego, co jest godną podziwu książką. Ogólnie rzecz biorąc, dotyczy on czynników geograficznych, rasowych, społeczno-ekonomicznych i społecznych na temat astmy; z genetyką (być może za krótko); z alergenami i zanieczyszczeniami; oraz z immunopatologią i patofizjologią choroby Tematy te wskazują na przyczyny śmierci u osób chorych na astmę, ale zostały omówione bardziej szczegółowo w innym miejscu. W odniesieniu do śmierci związanej z astmą, książka ta oferuje szczegółową ocenę jej cech epidemiologicznych, czynników ryzyka ich wystąpienia i ich identyfikacji oraz zapobiegania śmierci zarówno przed hospitalizacją, jak i po niej (chociaż książka nie ma być podręcznikiem leczenia) . Prawie wszystkie rozdziały są szczegółowymi i informacyjnymi faktami dotyczącymi wybitnych naukowców.
Niektóre rozdziały wprowadzają element mądrości, który nie zawsze występuje w książkach wielu autorów. Będę nieczuły i wybierz trzy. Altman omawia społeczną percepcję astmy – jak często o tym myślimy. – a jego styl dziennikarski jest zachętą dla naukowców do myślenia bardziej o swoich czytelnikach. Boushey, na temat stosunku ciężkości astmy do zgonu, łączy myśl i fakt w sposób, który prawie usprawiedliwia wydatek książki tylko dla jego rozdziału. McFadden, z którym czasami się nie zgadzałem, pisze o zapobieganiu zgonom astmy; jeśli umierasz na astmę, zadzwoń do niego. Bez tych trzech rozdziałów książka będzie znakomita. Dzięki nim jest wyjątkowy.
John Widdicombe, DM, D.Phil.
St. Thomas Hospital, London SE1 7EH, Wielka Brytania
[patrz też: hurtownia portfeli, disulfiram, suprasorb ]
[więcej w: porażenie piorunem, przerzuty do kości, przetoka okołoodbytnicza ]