Krew usunięto z pacjenta za pomocą 16-gauge antekubitalnego angiocathetera (lub 8-francuskiej wewnętrznej szyjnej żylnej osłonki bioptomu, jeśli nie można było uzyskać dostępu do żyły obwodowej) i przepuszczono przez wirówkę urządzenia. Podczas nieciągłej obróbki leukapheretycznej zebrano łącznie około 240 ml kożuszka leukocytarnego i 300 ml osocza i mieszano. Końcowy preparat leukocytarny zawierał około 25 do 50 procent całkowitego obwodu jednojądrzastych komórek pacjenta z krwi obwodowej, z hematokrytem około 5 procent. Dwieście mikrogramów ciekłego metokssalenu (Uvadex, Therakos) wstrzyknięto do torby z kożuszkiem leukocytarnym. Następnie kożuszek leukocytowy przechodził przez błonę o grubości mm przez kasetę, gdzie poddawano 180-minutowej ekspozycji na światło ultrafioletowe A, uzyskując średnią ekspozycję na poziomie od do 2 J na centymetr kwadratowy powierzchni leukocytów. Po ekspozycji komórek na działanie światła ultrafioletowego, kożuszek leukocytowy ponownie wprowadzono do pacjenta. Każda pełna procedura trwała około czterech godzin. Wykrywanie i leczenie odrzucenia
Tabela 1. Tabela 1. Traktowanie o odrzuceniu. W ciągu sześciu miesięcy wykonano 11 przeszczepionych biopsji endomiokardialnych zgodnie ze znormalizowanym schematem, jak opisano powyżej. Wszystkie próbki biopsyjne zostały ocenione przez jednego patologa w sposób zaślepiony w centralnym laboratorium patologicznym zgodnie ze standardami opublikowanymi przez Międzynarodowe Towarzystwo Transplantacji Serca i Płuc16. Specyficzne standardowe schematy leczenia oparte na powadze odrzucenia (oceniane w sposób zaślepiony) w ciągu 24 godzin przez patologa w lokalnej instytucji) (Tabela 1). Wszyscy pacjenci z próbkami biochemicznymi stopnia 3A, 3B lub 4 byli leczeni. Pacjenci z biopsją 2. stopnia w 1. miesiącu lub 2 kolejnymi próbkami 2. stopnia w miesiącach od 2 do 6 byli leczeni. Pacjentów z trzema kolejnymi próbkami o nasileniu 1B leczono. Przedłużony epizod odrzucenia (potwierdzony przez dwie lub więcej kolejnych nieprawidłowych próbek) był liczony jako pojedynczy epizod odrzucenia, jeśli ocena biopsji pozostała wyższa niż 0 lub 1A.
Test PCR dla DNA CMV
Dla wszystkich pacjentów zapisanych do ośrodków w USA (34 pacjentów, z których 19 otrzymało fotoferezę, a 15 z nich otrzymywało standardową terapię), seryjne próbki krwi (pobierane co dwa tygodnie od tygodni 2 do 12 i co miesiąc od miesięcy 4 do 6, w sumie dziewięciu próbek) analizowano przez powielenie PCR plazmowego DNA CMV. Zastosowana jakościowa procedura PCR została opisana przez Wolfa i Spectora17. Próbki osocza zostały utrzymane w temperaturze -20 ° C, aż do momentu, w którym zostały oślepione w centralnym laboratorium. Dziesięć mikrolitrów rozcieńczonego osocza w stosunku 1:10 przepuszczono przez trzy cykle zamrażania i rozmrażania, rozpuszczono w buforze do PCR i inkubowano z proteinazą K w 60 ° C przez jedną godzinę. Próbki następnie ogrzewano w 95 ° C przez 10 minut, odwirowano przy 12000 xg przez 5 minut i bezpośrednio amplifikowano za pomocą PCR. W celu amplifikacji skonstruowano dwa zestawy par starterów dla regionu fragmentu D EcoRI ludzkiego szczepu AD169 CMV. Matrycę połączono z odpowiednią parą starterów (po 50 pmoli), trifosforanami deoksyrybonukleozynowymi (po 200 uM, Pharmacia LKB, Piscataway, NJ) i polimerazą Taq (2,5 U, Perkin-Elmer Cetus, Norwalk, Conn.) W całkowita objętość 100 .l buforu do PCR, a następnie amplifikowana przez 35 cykli denaturacji, wyżarzania starterów i przedłużenia łańcucha
[więcej w: anastrozol, suprasorb, alemtuzumab ]
[podobne: pasożyty wewnętrzne, pęcherzowe oddzielanie się naskórka, pecherzyca ]
