Obie książki stanowią autentyczny wkład w historię etyki medycznej. Jednak McCullough proponuje, aby ten wyuczony i sympatyczny szkocki lekarz wymyślił profesjonalną etykę lekarską i zawód lekarza. Ten duży zarzut nie jest według mnie wystarczająco udowodniony. Zawód lekarza ewoluował, począwszy od XII wieku, przez uniwersytety, gildie, medyczne i chirurgiczne kolegia oraz miejskich lekarzy i chociaż przez czas Gregory ego nie był to zawód, jaki znamy, miał wiele istotnych cech. Gregory mógł nieco przesunąć swoją profesjonalną autodefinicję o swoje idee – szczególnie o wgląd w obowiązki lekarzy – ale wiele innych sił było potrzebnych, by ukształtować formę medycyny, która powstała w połowie XIX wieku w Ameryce. I to właśnie myśl Percivala, bardziej niż Gregory ego, wyrażała ideały. McCullough również nie docenia długiej tradycji etyki medycznej, która poprzedziła Gregory ego i którego był pod wieloma względami częścią. Bez wątpienia McCullough zna tę długą tradycję, ale podaje tylko skąpe relacje, aby Gregory wyglądał bardziej pomysłowo. Cytaty wcześniejszych medyczno-moralistów, takich jak Roderigo de Castro i Friedericha Hoffmanna, są używane raczej do pokazania nieciągłości niż ciągłości myśli, która, moim zdaniem, równie łatwo mogłaby zostać zademonstrowana. Bardzo trudno jest porównywać i kontrastować filozoficznie skłonnych pisarzy, jak to było z medycznymi moralistami, a McCullough uczynił to zbyt łatwo widzieć dr Gregory ego jako innowatora. Jednak wiele prac z historii etyki lekarskiej pozostaje do zrobienia (na przykład dzieła de Castro i Hoffmanna są nieprzetłumaczalne i ledwo znane nawet uczonym). Ta biografia godnej postaci w tej historii i nowe wydanie jego prac są mile widziane.
Albert R. Jonsen, Ph.D.
University of Washington School of Medicine, Seattle, WA 98195
[patrz też: anastrozol, diklofenak, alemtuzumab ]
[podobne: pasożyty wewnętrzne, pęcherzowe oddzielanie się naskórka, pecherzyca ]