Ludzki wirus niedoboru odporności typu 1 w nasieniu mężczyzn otrzymujących wysoce aktywną terapię przeciwretrowirusową ad 6

To odkrycie sugeruje, że przewód płciowy może być rezerwuarem replikacji HIV-1 u mężczyzn. Zjawisko to może być spowodowane bardzo powolnym obrotem niektórych komórek z prowirusowym DNA. Teoretycznie, gdyby nie powstały żadne oporne na leki mutanty podczas wysoce aktywnej terapii przeciwretrowirusowej, nie byłoby ponownej infekcji komórek w mikrośrodowiskach, w których występowałyby stężenia hamujące leków. Jednak bariera krew-teste może zapobiegać przedostawaniu się leków przeciwwirusowych do tkanki jąder w wysokich stężeniach, tworząc w ten sposób wirusowe sanktuarium. Wykazano także, że inne miejsca bariery śródbłonka tkanka-krew, w tym mózg i siatkówka, 33, 34, zawierają komórki zakażone HIV-1. Chociaż poziomy RNA HIV-1 były poniżej poziomu wykrywalności w płynie nasiennym u mężczyzn w obecnym badaniu, nadal może istnieć ukryta replikacja wirusa w drogach płciowych, jak może się zdarzyć w tkance limfatycznej.19 Nie zidentyfikowano typów komórek w obrębie narządów płciowych, które zawierały kompetentny pod względem replikacji wirus HIV-1. U nieleczonych mężczyzn zakażonych HIV-1 wirus występuje w makrofagach i limfocytach T CD4 w nasieniu 18; komórki rozrodcze, takie jak spermatogonia i ich potomstwo, mogą również zawierać prowirus, chociaż sekwencje w komórkach zarodkowych mogą być wadliwe lub niekompletne.6,7,35 Komórki germanu nie mają cząsteczek CD4 na swoich powierzchniach, 36 i dlatego wirus HIV-1 nie powinien móc je wprowadzić, chyba że istnieje niezależny od CD4 mechanizm wejścia.
Ponowna infekcja komórek jednojądrzastych krwi obwodowej i komórek nasiennych nie powinna wystąpić u pacjentów otrzymujących wysoce aktywną terapię przeciwretrowirusową i którzy mają niewykrywalny poziom RNA HIV-1 w osoczu i płynie nasiennym. Odpoczynek limfocytów T CD4 z miejscowej tkanki limfoidalnej, która może mieć stosunkowo długą żywotność, 37 może być rezerwuarem dla wirusa. Sekwencje HIV-1 izolowane z komórek nasiennych różniły się od tych uzyskanych z limfocytów krwi obwodowej u niektórych mężczyzn; dlatego niektóre z zainfekowanych komórek nasiennych mogły nie pochodzić bezpośrednio z krwi obwodowej. Te limfocyty T lub makrofagi mogły zostać zainfekowane wirusami przenoszonymi przez krew przed rozpoczęciem terapii, ale musiałyby przeżyć bardzo długo. We wstępnych badaniach komórek nasiennych oddzielonych perełkami magnetycznymi skoniugowanymi z przeciwciałem anty-CD3 wykryto prowirusowy DNA zarówno w pełnych limfocytach T (antygenach dodatnich pod względem antygenu CD3), jak i frakcjach komórkowych zubożonych w limfocyty T (dane nie przedstawione).
Komórki pierwotne niosące prowirusowy DNA mogą być nośnikiem seksualnej transmisji HIV-1. Te zainfekowane komórki nasienne mogą wejść w bezpośredni kontakt z komórkami docelowymi (tj. Limfocytami T CD4, makrofagami i komórkami dendrytycznymi) w błonie śluzowej partnerów seksualnych, powodując transmisję wirusa. Wiriony wytwarzane z komórek nasiennych po przeniesieniu z człowieka, który otrzymuje wysoce aktywną terapię przeciwretrowirusową na partnera seksualnego, powinny być zakaźne, ponieważ stężenia leków przeciwwirusowych w nasieniu będą rozcieńczane do niskiego poziomu. Nasze analizy genotypowe i fenotypowe wskazują, że wirusy zdolne do replikacji odzyskane z komórek nasiennych u badanych osobników są makrofagami zwrotnikowymi lub mają podwójny tropizm, co sugeruje, że mają one potencjał inicjowania i ustalenia pierwotnej infekcji u partnerów seksualnych tych mężczyzn. .10,29,30 Nasze badania wykazują również, że wirusy zdolne do replikacji z komórek nasiennych pozostają wrażliwe na leki przeciwretrowirusowe.
[hasła pokrewne: bimatoprost, Białkomocz, anastrozol ]
[przypisy: pekan, penire plus opinie, ph metria ]