Ocena kompetencji do zgody na leczenie: Przewodnik dla lekarzy i innych pracowników służby zdrowia

Zdolność pacjentów do podejmowania świadomych decyzji dotyczących ich opieki może być zagrożona przez ich chorobę, skutki przyjmowania leków lub hospitalizacji, lub zaburzenia psychiczne, takie jak delirium, demencja lub duża depresja. Jeśli pacjenci zostaną uznani za niezdolnych do podejmowania świadomych decyzji, tracą moc dokonywania wyborów medycznych i kontrolowania własnej opieki. W codziennej praktyce lekarze często decydują, czy pacjenci nie mają zdolności decyzyjnych. Ocena kompetencji do zgody na leczenie jest zwięzłą, przejrzystą, mądrą i praktyczną książką, jak to zrobić. Pierwsze rozdziały szczegółowo opisują istotne kwestie etyczne i prawne oraz analizują elementy zdolności do podejmowania decyzji. Autorzy podkreślają, że ocena zdolności decyzyjnych wymaga czegoś więcej niż oszacowania zdolności pacjenta do wyboru medycznego; lekarz musi również wziąć pod uwagę wymagania danej sytuacji decyzyjnej i wszelkie możliwe szkody, które mogą wyniknąć z poszanowania wyboru pacjenta. Książka podkreśla, że pacjenci mogą rozumieć ujawnione informacje, a jednak nie doceniają, że te informacje odnoszą się do ich własnej sytuacji klinicznej. Na przykład pacjenci mogą nie zaakceptować diagnozy lub nie mogą uwierzyć, że nie skorzystają z zalecanego leczenia. W tej książce, winiety przypadku są skutecznie wykorzystywane do zilustrowania tych punktów.
Kolejne rozdziały zawierają wyczerpujące, praktyczne informacje na temat tego, jak klinicyści powinni oceniać zdolność podejmowania decyzji przez pacjenta. Autorzy sugerują konkretne pytania, które należy zadać, i udzielili praktycznych porad, jak przeprowadzić wywiad. Chociaż autorzy faworyzują opracowane i przetestowane narzędzie oceny kompetencji MacArthur, przyznają, że lekarze mogą preferować inne pytania. Wyjaśniają również, że żadna wartość progowa na znormalizowanym instrumencie nie może identyfikować pacjentów, których zdolność do podejmowania decyzji jest niewystarczająca. Poziom upośledzenia, który dyskwalifikuje pacjentów jako decydentów, powinien różnić się w zależności od prawdopodobnych korzyści i ryzyka leczenia.
Należy podkreślić kilka ograniczeń książki. Książka zwraca stosunkowo niewielką uwagę na ostateczne pytanie – jak ocenić, czy wybór pacjenta powinien być respektowany, czy też decyzja powinna być przekazana surogatowi. Warto dowiedzieć się więcej o tym, jak oceniać sytuację w trudnych sytuacjach, takich jak przypadki, w których pacjenci odmawiają współpracy w wywiadzie lub utrzymują kulturowe przekonania na temat choroby, które są niezgodne z zachodnią biomedycyną. W podobny sposób mogą udzielić bardziej szczegółowych porad dotyczących sposobu dostosowania standardów oceny zdolności podejmowania decyzji zgodnie z relatywnym ryzykiem i korzyściami z leczenia. Oczywiście istnieje niebezpieczeństwo, że takie dostosowanie może być niespójne lub stronnicze, a zatem niesprawiedliwe.
Autorzy podkreślają, że te trudne wyroki dotyczące zdolności decyzyjnych powinny być podejmowane przez lekarzy pacjentów; rutynowe konsultacje psychiatryczne lub zaangażowanie sądów nie jest wykonalne ani pożądane. Decyzje te wymagają wiedzy eksperckiej, osądu i mądrości. Ta książka stanowi niezwykle przydatne wskazówki.
Bernard Lo, MD
University of California, San Francisco, San Francisco, CA 94143

[hasła pokrewne: Białkomocz, disulfiram, anastrozol ]
[przypisy: gimnazjum nr 1 gryfice, pole kwadratu o boku x jest równe polu czworokąta, gryf piła ]