Potencjalne oszczędności kosztów wynikające z legalizacji samobójstwa wspomaganego przez lekarza

Niepokoi mnie, że przy badaniu potencjalnych oszczędności wynikających z legalizacji samobójstwa wspomaganego przez lekarza, Emanuel i Battin (wydanie z 16 lipca) sprowadzają to, co uważam za główne zagadnienie do refleksji: koszty ponoszone przez indywidualnych pacjentów i ich rodziny w trakcie przedłużających się , śmiertelne choroby. Tak jak zdolność narodu do wydania jednej siódmej jego zagregowanego majątku na opiekę zdrowotną nie jest pociechą dla zwykłych ludzi, którzy ciężko chorują i mają rachunki medyczne rzędu dziesiątek lub setek tysięcy dolarów, 2 oszczędności mogą wydawać się niewielkie, ale wciąż są bardzo ważne dla osób, które mogą je zrealizować. Chociaż Emanuel i Battin zdają sobie z tego sprawę, nie są w stanie stawić czoła następnemu logicznemu pytaniu: czy ludziom powinno się pozwolić na zachowanie swoich zasobów finansowych przez rezygnację z długotrwałego, kosztownego leczenia i wybrania wspomaganego samobójstwa. Nawet powszechna opieka zdrowotna nie pozwoliłaby nam uniknąć odpowiedzi na to pytanie. Opieka opiekuńcza jest wyłączona z większości polis ubezpieczeniowych, a wiele rzeczywistych kosztów ponoszonych przez pacjentów i rodziny nie może zostać zredukowanych do pieniędzy. Co więcej, dopasowanie tych kosztów do ram ubezpieczeniowych grozi medykalizacją i depersonalizacją umierającego doświadczenia w jeszcze większym stopniu, niż to już zostało zrobione.
Biorąc pod uwagę tę sytuację, Emanuel i Battin martwią się, co zmotywowałoby rodziny do wywierania nacisku na pacjentów, by prosili lekarza o pomoc w samobójstwie. Mam dodatkowy niepokój: darczyńcy i władze zignorują możliwość, że pacjenci mogą dobrowolnie zdecydować się oszczędzić i ich rodziny kosztują3. Chociaż kompetencje, przymus i rola lekarzy w podejmowaniu decyzji o końcu życia są kłopotliwymi problemami zasługującymi na poważną myśl i dyskusję, nie wierzę, że można obejść kwestię kosztów jedynie przez odrzucenie łącznych oszczędności jako trywialnych . Dlatego mam nadzieję, że przyszłe dyskusje o samobójstwach i kosztach będą się koncentrować na jednostkach, a także na systemach, i zbadają moralną legitymację osobistego poświęcenia za równie osobistą korzyść finansową.
William M. Sage, MD, JD
Columbia Law School, Nowy Jork, NY 10027
3 Referencje1. Emanuel EJ, Battin MP. Jakie są potencjalne oszczędności wynikające z legalizacji samobójstwa wspomaganego przez lekarza. N Engl J Med 1998; 339: 167-172
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
2. Glied S. Przewlekły stan: dlaczego reforma zdrowotna zawodzi. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1997.
Google Scholar
3. Hardwig J. Czy istnieje obowiązek śmierci. Hastings Cent Rep 1997; 27: 34-42
Web of Science MedlineGoogle Scholar
Jestem przerażona, że debata na temat samobójstwa wspomaganego przez lekarza przerodziła się w dyskusję o tym, ile pieniędzy oszczędza. Komentarz, który Emanuel i Battin cytują: tańsze jest lepsze jest przerażający, ponieważ nie obejmuje nawet kwalifikacji dopóki utrzymuje się pewien poziom jakości .
Zaabsorbowanie kosztami opieki zdrowotnej powoduje, że tracimy z pola widzenia to, czym jest opieka zdrowotna. Nadal chodzi o opiekę nad chorymi. Chociaż opieka profilaktyczna ma swoje miejsce, większość naszego czasu i wysiłku – a w konsekwencji większość dolara na opiekę zdrowotną – jest przeznaczona dla osób z chorobą To oczywiście wyjaśnia, dlaczego wydatki w ostatnich miesiącach życia są nieproporcjonalnie wysokie. Osoby najbardziej narażone na śmierć to osoby najbardziej chore, a osoby najbardziej chore cierpią najbardziej. Nawet najbardziej zaangażowani zwolennicy medycyny prewencyjnej uważają to za uzasadnione, gdy to ich matki mają przerzutowy rak piersi.
Jeśli my, jako społeczeństwo, zdecydujemy, że wydajemy zbyt dużo pieniędzy na ludzi, którzy są najbardziej chorzy, to jaki system reeksportowania powinniśmy zastosować. W tym przypadku oferuję skromną propozycję : zniesienie wszelkiej opieki medycznej. Ta propozycja ma zalety natychmiastowego zrealizowania idealnych oszczędności opieki zdrowotnej, pełne 100 procent; żaden inny system nie może zbliżyć się nawet do kryterium tańsze jest lepsze . Wyniki nie będą tak radykalnie różne, z wyjątkiem osób najbardziej chorych, których zrzucimy a priori w ramach tego ponownego rozdziału. Ci z samoograniczającą się chorobą z definicji i tak przetrwają. Nie byłoby też sensu marnować pieniędzy na środki zapobiegawcze, ponieważ zapobiegające warunki nie byłyby tak czy inaczej traktowane na drodze, przez co zapobieganie stałoby się droższą (tj. Niepożądaną) alternatywą.
Jeśli decydenci i społeczeństwo uznają tę propozycję za zbyt radykalną, trzeba będzie opracować alternatywną metodę ponownej rozdziału. Byłoby jednak rozsądnie, aby zarówno politycy, jak i społeczeństwo pamiętali, że nie są to tylko pieniądze, które są ponownie przydzielane; to dostęp ludzi do opieki medycznej.
Linda J.e, MD
Tallinn EE0001, Estonia
Odpowiedź
Autorzy odpowiadają:
Do Redakcji: Twoje pieniądze czy życie. To makabryczne pytanie rozbójnika. Dr Sage obawia się, że będzie również poważnie dyskutowana w cywilizowanym społeczeństwie. Zdajemy sobie sprawę, że śmiertelna choroba może mieć istotny niekorzystny wpływ na rodziny, szczególnie w systemie, który nie zapewnia odpowiedniego ubezpieczenia zdrowotnego dla wszystkich. Każda osoba i rodzina muszą ustalić, czy pewne towary i czynności są warte ich kosztów finansowych. Wybory takie, jak pójść na uniwersytet stanowy lub wydać więcej na elitarną prywatną uczelnię, z wyjątkiem emerytury lub kupić dom dla hodowców, kupić nowy samochód lub wysłać dziecko do programu wzbogacania, a także przekazać pieniądze na cele charytatywne lub przejść do filmy stanowią tkankę życia. Jednak dokonywanie tych wyborów nie jest równoznaczne z koniecznością wyboru sposobu oszczędzania osobistych pieniędzy na rzecz rodziny poprzez wybór samobójstwa wspomaganego przez lekarza lub doprowadzenie rodziny do bankructwa.
Groźne zagrożenie rozbójnika nie stanowi rozsądnego wyboru, a na to społeczeństwo nie może pozwolić – nie w przypadku samobójstwa wspomaganego przez lekarza, a nie w przypadku innych wyborów życiowych i śmierci. Oczywiście koszty medyczne muszą zostać zmniejszone, zasoby opieki zdrowotnej muszą być mądrze rozdzielone, a większość osób uważa, że prawdziwe korzyści zdrowotne będą musiały zostać zapomniane. Ale dokonywanie takich wyborów w polityce różni się znacznie od proszenia ludzi – nie, każdego umierającego – o to, czy bardziej cenią własne życie czy własne pieniądze. Każde społeczeństwo, które zmusiłoby każdą osobę do konfrontacji z takim wyborem, przyczyniłoby się do tego, by życie stało się brzydkie, brutalne i krótkie .
dr Skromna propozycja J.e nie jest niczym nowym. Najpierw występuje w Re
[hasła pokrewne: bimatoprost, anastrozol, bisoprolol ]
[podobne: pasożyty wewnętrzne, pęcherzowe oddzielanie się naskórka, pecherzyca ]