Dane uzupełniające analizowano na zasadzie zamiaru leczenia, w tym wszystkich pacjentów w przydzielonych grupach. W czasie tej analizy (sierpień 1997 r.) Mediana obserwacji 135 pacjentów pozostających w ciągłej całkowitej remisji wynosiła około 4 lata (minimum, 10 miesięcy, maksymalnie 7,1 roku). Do sierpnia 1998 roku, rok po analizie tych danych, nie wystąpiły żadne dodatkowe nawroty. Dwóch pacjentów zmarło podczas pełnej remisji (jeden pacjent odmówił autologicznego przeszczepienia szpiku, a drugi zmarł w wyniku ciężkiej choroby przeszczepu przeciwko gospodarzowi po allogenicznym przeszczepie szpiku). Rozkład kariotypów (tab. 1) nie różnił się istotnie między grupami leczonymi (p = 0,38). Nieotrzymanie przypisanej terapii nie spowodowało nierównowagi w rozmieszczeniu nieprawidłowości kariotypu (dane niepokazane) wśród pozostałych pacjentów, którzy otrzymali leczenie zgodnie z planem. Długotrwałe i wolne od choroby przeżycie (dane nieukazane) dla wszystkich losowo i bezpośrednio przydzielonych pacjentów korelowało z prognostycznym grupowaniem kariotypów. Nie można jednak wyciągnąć jednoznacznych wniosków na temat związku między zgrupowaniami kariotypowymi a długofalowymi wynikami trzech terapii postremisyjnych, ponieważ badanie to nie zostało zaprojektowane do pomiaru tej korelacji.
Tabela 2. Tabela 2. Wyniki terapii postremisyjnej. Ryc. 1. Ryc. 1. Prawdopodobieństwo przeżycia wolnego od choroby według terapii postremisyjnej. Rysunek 2. Rysunek 2. Prawdopodobieństwo przeżycia według terapii postremisyjnej. Tabela 2 i ryc. przedstawiają wskaźniki przeżycia wolne od choroby w trzech grupach leczenia po zabiegu. Mediana przeżycia wolnego od choroby w grupie leczonej autologicznym przeszczepem szpiku wynosiła 14 miesięcy; szacunkowa wartość czasu przeżycia wolnego od choroby (. 2 SD) w wieku 4 lat wynosiła 35 . 9 procent. Odpowiednie wartości w grupie otrzymującej dużą dawkę cytarabiny wynosiły 18 miesięcy i 35 . 9 procent (P = 0,77). Żaden z tych wyników nie różni się istotnie od wyników z allogenicznym przeszczepem szpiku (mediana przeżycia wolnego od choroby, 32 miesiące, szacunek w tabeli życia, 43 . 10 procent po 4 latach). Opóźnienia w okresie od remisji do przeszczepienia (podczas których wystąpiły 2 nawroty w grupie chemioterapeutycznej, 15 w grupie autologicznych szpiku i 9 w grupie allogenicznych szpiku) mogły zmniejszyć przeżycie wolne od choroby wśród pacjentów zakwalifikowanych do przeszczepu szpiku (tabela 1). Alternatywnie, ta różnica w liczbie nawrotów przed zaplanowaną procedurą mogła być spowodowana projektem badania, który pozwolił pacjentom w pełnej remisji na rozpoczęcie cytarabiny o wysokiej dawce bez oceny szpiku kostnego, która była wymagana przed allogenicznym lub autologicznym przeszczepem szpiku kostnego. Jak pokazano w Tabeli 2 i na Figurze 2, przeżycie było lepsze po zastosowaniu wysokodawkowej cytarabiny niż po autologicznym transplantacji szpiku (P = 0,05). W porównaniu z grupą otrzymującą allogeniczny szpik kostny grupa otrzymująca chemioterapię miała nieznacznie lepsze przeżycie (P = 0,04) i nie było znaczących różnic w przeżyciu między pacjentami otrzymującymi allogeniczny szpik kostny a tymi otrzymującymi autologiczny szpik.
Dyskusja
W reżimach stosowanych w tym badaniu u młodzieży i dorosłych w pierwszej pełnej remisji ostrej białaczki szpikowej, wyniki z autologicznym przeszczepem szpiku nie były lepsze niż u pacjentów z samą chemioterapią po dawce dużej dawki, gdy dane analizowano z intencją -podstawowa podstawa
[hasła pokrewne: alprazolam, anastrozol, diklofenak ]
[więcej w: picie oleju lnianego, płatki jaglane właściwości, płesznik ]
