Aby uniknąć jakichkolwiek uprzedzeń, które ta różnica mogłaby wprowadzić w porównaniu z trzema terapiami poresekcyjnymi, przeżycie mierzono od czasu udokumentowanej całkowitej remisji dla wszystkich pacjentów. Mimo że przedstawiono i przeanalizowano dane dotyczące przeszczepu szpiku allogenicznego, pacjenci zostali przydzieleni do tego leczenia na podstawie dostępności dawcy, a nie przez randomizację. Dlatego pierwotne porównanie zainteresowania, zdefiniowane na początku badania, było to, że pomiędzy dwoma losowo przydzielonymi terapiami porezonansowymi, autologicznym przeszczepem szpiku i wysokodawkową cytarabiną. Ponieważ długotrwałe wyleczenie występuje w małej podgrupie pacjentów z tą chorobą, badanie zostało zaprojektowane zgodnie z modelem wyleczenia Berkson-Gage26. Osiągnięto cele w zakresie naliczania i monitorowania, aby zapewnić badanie z co najmniej 80 procentową mocą wykrycie 50-procentowego wzrostu częstości wyleczeń i 50-procentowego wzrostu medianowego czasu przeżycia wolnego od choroby wśród pacjentów, u których wystąpił nawrót choroby, z zastosowaniem uogólnionego dwustronnego testu Wilcoxona o 5-procentowym teście27. Projekt badania wymagał całkowitego około 130 pacjentów losowo przydzielonych do każdej z dwóch terapii – autologicznego przeszczepu szpiku i cytarabiny o wysokiej dawce – przy 180 nawrotach oczekiwanych w celu uzyskania pożądanej mocy. Protokół przewidywał tymczasowe analizy po każdych 45 nawrotach lub przy 25 procentach przyrostu dostępnych danych na temat punktu końcowego przeżycia wolnego od choroby. W analizach pośrednich zastosowano granicę O Brien-Fleming28, aby określić wartości krytyczne dla pośrednich testów istotności. Badanie zostało pominięte podczas trzeciej analizy okresowej, kiedy okazało się, że przewidywane różnice w przeżyciu wolnym od choroby nie pojawią się i że istnieją znaczące różnice w przeżyciu między grupami.
W przypadku porównań czasu do zdarzenia dla wyników innych niż główny punkt końcowy, statystykę log-rank29 stosowano dla celów porównywalności z literaturą. Na krzywych przeżycia bez przeżycia i bez choroby, wszyscy pacjenci, którzy kwalifikowali się do wstępnego rozpoczęcia badania, którzy mieli udokumentowaną całkowitą remisję, byli analizowani na zasadzie zamiaru leczenia, zgodnie z terapią przypisaną po remisji, niezależnie od tego, czy otrzymali zamierzone leczenie. terapia. Krzywe przeżycia bez przeżycia i bez choroby oceniano metodą Kaplana i Meiera.30 Niezależność efektów rzędu i kolumny w tabelach kontyngencji badano za pomocą dokładnego testu Fishera lub metod dokładnych dla uporządkowanych danych kategorycznych.
Wyniki
Naliczanie pacjentów
Spośród 808 pacjentów, którzy zgłosili się do badania, 36 nie kwalifikowało się, ponieważ otrzymali błędną diagnozę, frakcja wyrzutowa serca była niska lub niezmierzona, slajdy nie zostały poddane centralnej ocenie lub brakowało danych uzupełniających. Z pozostałych 772 pacjentów nie można było ocenić 32: 19, ponieważ całkowita remisja nie została udokumentowana, 7 z powodu braku danych uzupełniających, 5 ponieważ pacjent wycofał się przed zakończeniem terapii, a ponieważ białaczka ośrodkowego układu nerwowego została wykryta wkrótce po wejściu na rynek. . Tak więc 740 z 808 pacjentów (92 procent) kwalifikowało się do terapii indukcyjnej.
Terapia indukcyjna
Spośród 740 pacjentów, którzy kwalifikowali się do terapii indukcyjnej, 518 (70 procent) miało całkowitą remisję, bez znaczących różnic między różnymi podtypami FAB
[hasła pokrewne: bifidobacterium, diklofenak, Leukocyturia ]
[więcej w: pasożyty wewnętrzne, pęcherzowe oddzielanie się naskórka, pecherzyca ]
