Te Ig, które wiązały HRF, zostały oznaczone jako reaktywne względem HRF Ig, chociaż nie jest dokładnie jasne, co odróżnia reaktywne względem HRF Ig od Ig innych niż HRF, i ten obszar wymaga dalszych badań. W tym samym raporcie Kashiwakura i współpracownicy (19) zidentyfikowali dwa odrębne regiony wiążące Ig w HRF. jeden na N-końcu (N-19), a drugi w regionach wewnętrznych (reszty H3 107. 135) HRF. Odkrycie tych miejsc wiążących Ig w HRF otworzyło możliwość opracowania konkurencyjnych inhibitorów oddziaływań HRF-IgE. Rzeczywiście, znakowanie peptydów N19 i H3 za pomocą S-transferazy glutationowej (GST) (GST-N19 i GST-H3) hamowało interakcję między HRF i reaktywnymi HRF. Ponieważ wykazali oni, że HRF istnieje jako dimer, teoretyzowali oni, że dimer HRF wiąże się z dwiema cząsteczkami IgE i że to usieciowanie HRF do reaktywnej IgE z kolei promuje wiązanie z FcyR1 na komórkach, takich jak komórki tuczne i bazofile, przez co prowadząc do wydania mediatora. Naukowcy udowodnili, że wstępne traktowanie myszy in vivo jednym z peptydów HRF (GST-N19, GST-H3) znosi pasywną skórną anafilaksję (PCA) wywołaną podskórnym prowokacją antygenem myszy, którym stymulowano reaktywne wobec HRF IgE. Ponieważ połączenie dwóch odczynników (N19, H3) znacznie złagodziło reakcje PCA, wyraźnie widać zależny od dawki efekt. Podsumowując, badania te ostatecznie ustalono związek między HRF a alergicznym zapaleniem in vivo i zasugerowano, że rola HRF. Była następująca po oddziaływaniach IgE / FcR, a nie w górę. Hamowanie HRF zmniejsza objawy alergii W tym wydaniu Ando i in. (3) wykazali, że leczenie wrażliwych na pokarm myszy za pomocą kompetycyjnego inhibitora HRF GST-N19 przed prowokacją pokarmową zmniejszało występowanie biegunki, jednocześnie zmniejszając liczbę komórek tucznych, poziomy proteaz komórek tucznych i cytokiny typu 2. Poziom HRF był 3-krotnie wyższy u myszy z alergią na pokarm niż w grupie kontrolnej i zbiegł się ze zwiększonym stosunkiem multimeru do monomeru HRF. Inhibitory HRF nie miały wpływu na objawy związane z alergią pokarmową związane z myszami z niedoborem Fc. R1a; jednak hamowanie HRF tłumiło objawy alergiczne u myszy z niedoborem FcyRIIB, co sugeruje, że w dalszych reakcjach oddziaływań HRF-IgE pośredniczy głównie Fc. R1. Po ustaleniu alergii na pokarm Ando i jego współpracownicy zauważyli, że hamowanie HRF nie obniża poziomu IgE, ale hamuje aktywację komórek tucznych i zmniejsza objawy kliniczne. Odkrycia te sugerują, że HRF reguluje poziom alergicznego zapalenia, ale nie jest w stanie odwrócić uczulenia antygenem po jego wystąpieniu. Niemniej jednak, badania te potwierdzają możliwość, że terapeutyczne podawanie inhibitorów HRF może skutecznie hamować nasilenie alergii pokarmowej. Chociaż niewiele wiadomo na temat tego, w jaki sposób uwalnianie HRF jest regulowane podczas zapalenia alergicznego, Ando i jego współpracownicy (3) wykazali, że cytokiny Th2 (IL-4, IL-5, IL-13) indukują uwalnianie HRF z nabłonkowych komórek jelitowych i fibroblasty i IL-33 nabłonka polepsza wydzielanie HRF z fibroblastów
[więcej w: oblicz obwód sześciokąta foremnego przedstawionego na rysunku obok, orzechy włoskie kalorie, pasożyty wewnętrzne ]
