(C) Oddzielna grupa zwierząt była leczona za pomocą wewnętrznej formaliny łapy (5%, 20 ul) (n = 17, kontrola, n = 13, LepRbCCKKO) i monitorowano poziom glukozy we krwi. Dane wykreślono jako średnie. SEM; * P <0,05. Dane w panelach B i C analizowano za pomocą dwuczynnikowej ANOVA z powtarzanymi pomiarami z testem post hoc Fishera Fishera. Ponieważ działanie leptyny u myszy LepRbCCKKO jest tylko częściowo przerywane w PAG i jest również ablowane w EW i PBN (8), staraliśmy się określić rolę działania leptyny PAG swoiście w odpowiedzi na szkodliwe bodźce. W ten sposób wstrzyknęliśmy AAV-Cre lub AAV-mCherry (kontrola) do PAG myszy Leprfl / fl, zaburzając LepRb specyficznie w PAG (myszy LepRbPAGKO), aby ujawnić rolę neuronów LepRbPAG w działaniu leptyny (Figura 6A i dodatkowa Figura 7) . Przyjmowanie pokarmu, masa ciała, tolerancja glukozy, hipoglikemia wywołana przez insulinę i hiperglikemiczna odpowiedź na zakażenie glukozą nie były zmienione u myszy LepRbPAGKO (Figura 6, B (F), zgodnie z poglądem, że komórki LepRbPBN (zamiast neuronów LepRbPAG) wzmacniają CRR na hipoglikemię / glukoprzeciwdawanie, gdy działanie leptyny jest zmniejszone. Rycina 6 Eliminacja LepRb w PAG wyolbrzymia reakcje hiperglikemiczne na formalinę i reakcje układu oddechowego na hiperkapnię. (A) Myszy Leprfl / Fl na tle indukowalnym Cre eGFP-L10a wstrzyknięto AAV-Cre do PAG w celu wytworzenia myszy LepRbPAGKO (n = 13, kontrola; 14, LepRbCCKKO). Masę ciała (B) i pobranie pokarmu (C) myszy z wstrzykniętą kontrolą kontrolną i LepRbPAGKO monitorowano co tydzień. W oddzielnych doświadczeniach myszy leczono (D) glukozą (2 g / kg, ip), (E) insuliną (1,2 U / kg, ip), (F) 2DG (250 mg / kg, ip) i (G ) przestrzegano formaliny (20 .l, tylnej łapy) i stężenia glukozy we krwi. (H) Częstość oddechów mierzono w punkcie wyjściowym i po ekspozycji na 3% CO2. Dane wykreślono jako średnie. SEM; * P <0,05. Dane w panelach B. G analizowano za pomocą dwuczynnikowej ANOVA z powtarzanymi pomiarami z testem post hoc Fishera Fishera. Dane w panelu H analizowano przy użyciu testu t-tailed. Odpowiedź hiperglikemiczna na wstrzyknięcie formaliny była istotnie zwiększona u myszy LepRbPAGKO, jednak ujawniając, że zmniejszone działanie leptyny na komórki LepRbPAG zwiększa mobilizację glukozy podczas szkodliwych bodźców (Figura 6G). Co ważne jednak, pomiary percepcji bólu i wrażliwości nie zostały zmienione u myszy LepRbPAGKO (Suplementowa Figura 8), co wskazuje, że działanie leptyny za pośrednictwem PAG kontroluje mobilizację glukozy podczas szkodliwych bodźców, ale nie zmienia progu dla szkodliwego postrzegania bodźca. Ponadto częstość oddechów myszy LepRbPAGKO nie różniła się od częstości występowania kontroli w powietrzu pokojowym, ale wzrosła w porównaniu ze zwierzętami kontrolnymi w obecności 3% CO2 (Figura 6H), zgodnie z poglądem, że zmniejszenie działania leptyny na komórki LepRbPAG wzmacnia autonomiczna reakcja hiperwentylacyjna na hiperkapnię. Nasze eksperymenty śledzące (ryc. 2 i 3) sugerują, że projekcje z komórek LepRbPAG do PBN mogą pośredniczyć w akcjach tych komórek. Aby przetestować to bezpośrednio, wstrzyknęliśmy kontrolę AAV-GFP lub konstytutywny AAV-TetTOX-GFP (który wyraża toksynę tężca, zapobiegając uwalnianiu neurotransmiterów i skutecznie wyciszając wszystkie neurony PBN, plus GFP) u myszy, które również otrzymały iniekcje AAV-hM3Dq w PBN myszy LeprCre (Figura 7A) Jak poprzednio, CNO zwiększało stężenia glukozy we krwi u myszy eksprymujących hM3Dq w neuronach LepRbPAG plus wirusa kontrolnego w PBN (Figura 7, B i C.) W przeciwieństwie do tego, hiperglikemiczny wpływ CNO został zmniejszony u myszy. ekspresja hM3Dq w neuronach LepRbPAG plus AAV-TetTOX-GFP w PBN Tak więc, neurotransmisja za pośrednictwem PBN odgrywa kluczową rolę w kontrolowaniu poziomu glukozy we krwi przez neurony LepRbPAG Figura 7 Neurony PAGLepRb działają poprzez PBN w celu zwiększenia poziomu glukozy we krwi [przypisy: dopasuj rysunek do każdej z podanych nierówności, pole kwadratu o boku x jest równe polu czworokąta, osa a pszczoła ]
