Przedstawione dane pochodzą z University of Leiden Hospital i University of Wisconsin Hospital. Liczby poniżej wykresów wskazują liczbę biorców zagrożonych pierwszym epizodem odrzucenia w momencie przeszczepienia (0) oraz 2,5 i 5 lat później. U biorców przeszczepów od dawców będących rodzeństwem niedopasowanych do jednego haplotypu HLA, porównaliśmy czas do pierwszego epizodu ostrego odrzucenia pomiędzy tymi, u których przeszczepy ulegały ekspresji nienarażonych matczynych antygenów HLA, a tymi, których przeszczepy wyrażały nienarażone ojcowskie antygeny HLA. W przypadku braku transfuzji krwi dawcy przed przeszczepieniem (Figura 5, lewy panel), ponad 80 procent biorców przeszczepów od dawców eksprymujących nienarażone matki antygenów HLA miało pierwszy epizod odrzucenia w ciągu dwóch miesięcy po transplantacji, znacznie więcej niż wśród biorców przeszczepów od dawców wyrażających nienarażone ojcowskie antygeny HLA (P = 0,04). Tendencja do wcześniejszego odrzucenia została zmniejszona przez przetaczanie krwi dawcy (P = 0,56) przez pretransplantację (Figura 5, prawy panel) i zachowano korzystny wpływ nienasyconych matczynych antygenów HLA na przeżycie przeszczepu (dane nie przedstawione).
Dyskusja
Nasze badanie dostarcza dowodów, że przeszczep nerek od dawców, którzy eksprymują antygeny HLA matki nie odziedziczone przez biorcę, ma korzystny wpływ na długoterminowe przeżycie przeszczepu. Korzyści były widoczne w różnym stopniu u pacjentów w dziewięciu ośrodkach transplantacyjnych w Stanach Zjednoczonych i Holandii, którzy byli leczeni różnymi schematami immunosupresyjnymi i protokołami transfuzji iw różnym czasie. 10-letnie przeżycie przeszczepów od dawców będących rodzeństwem niedopasowane do jednego haplotypu HLA i ekspresja matczynych antygenów nie odziedziczonych przez biorcę (77 procent) nie różniły się istotnie od równoczesnych wyników uzyskanych w transplantacji nerek od rodzeństwa identycznego z HLA. Odkrycia te potwierdzają hipotezę, że komórki i antygeny matki modulują reaktywność swoistą dla antygenu układu odpornościowego płodu i tym samym indukują długotrwałą formę tolerancji na późniejsze prowokacje antygenem u dorosłego. Wraz z ostatnią obserwacją, że efekt matczyny może zahamować rozwój choroby przeszczepu przeciwko gospodarzowi po transplantacji komórek macierzystych krwi pępowinowej od dawcy-rodzeństwa, 14 nasze wyniki wskazują, że można dokonać rozróżnienia między korzystnymi i niekorzystnymi kombinacjami dawcy-biorcy w tym, co wcześniej uważano za być jednorodną kategorią pacjentów – tych, którym nie dorównuje jeden haplotyp HLA u ich dawców.
Paradoksalnie, przyznane matczynie korzyści przeżycia dla przeszczepów nerki od rodzeństwa nie były związane z brakiem klinicznie zdiagnozowanych epizodów ostrego odrzucenia. Przeciwnie, ostre odrzucenie nastąpiło wcześniej u biorców nerek od dawców eksprymujących macierzyste antygeny HLA nie dziedziczone przez biorcę, co sugeruje, że komórkowa odpowiedź immunologiczna jest wywoływana przez ekspozycję płodu na antygeny matki. To stwierdzenie jest zgodne z rozszczepioną naturą tolerancji noworodków na nienarażone macierzyńskie antygeny HLA na poziomie humoralnym w porównaniu z poziomem cytotoksycznych limfocytów T
[więcej w: dekstran, noni, anastrozol ]
[patrz też: pluskwy ugryzienia, pokrzywka objawy, polipektomia ]
