Pochodzenie ojcowskie lub macierzyńskie antygenów HLA rodzeństwa można by wówczas ustalić według typów HLA-A i B rodziców. W przypadku niepewności w identyfikacji haplotypów uwzględniono również serologiczne typowanie antygenu HLA-DR. W ten sposób, każdy niedopasowany antygen HLA każdego haploidentycznego rodzeństwa-dawcy może być oznaczony jako nienarażony macierzyński lub nie-dziedziczny antygen ojcowski w odniesieniu do biorcy. Schematy immunosupresyjne
Wszyscy biorcy otrzymali leki immunosupresyjne, aby utrzymać długotrwałą funkcję przeszczepu. Przed styczniem 1988 r. Kilka ośrodków stosowało schemat kondycjonowania przed transplantacją dla biorców przeszczepów od żywych spokrewnionych dawców z jednym niedopasowaniem hlplotypem HLA, składającym się z transfuzji od jednej do trzech dawek krwi dawcy w okresie od dwóch do sześciu tygodni przed przeszczepieniem, albo z 11 lub bez12 jednoczesnym leczeniem azatiopryną. Immunosupresja po transplantacji przed 1986 r. Składała się z azatiopryny i prednizonu w większości ośrodków; począwszy od stycznia 1986 r. wszyscy pacjenci byli leczeni cyklosporyną w sposób opisany w innym miejscu.13 Odrzucenie rozpoznano na podstawie wzrostu stężenia kreatyniny w surowicy, potwierdzonego badaniem próbki biopsyjnej u większości pacjentów i leczono ją głównie dużymi dawkami glukokortykoidów oraz, w przypadkach refrakcji odrzucania, z globuliną limfocytową lub (po 1982 r.) muromonab-CD3 (OKT3).
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była utrata przeszczepu, definiowana jako wznowienie dializy, nefrektomia lub zgon. Przeanalizowano również częstość i czas pierwszych epizodów ostrego odrzucenia u 86 pacjentów poddanych przeszczepowi w szpitalu University of Leiden i szpitalu University of Wisconsin.
Analiza statystyczna
Wskaźniki utraty i odrzucania przeszczepu oszacowano za pomocą estymatora limitu dla produktu Kaplan-Meier, a różnice w tych wskaźnikach oceniano za pomocą testu log-rank. Wskaźniki ryzyka zostały obliczone za pomocą analizy proporcjonalnych hazardów Coxa, stratyfikowanej według centrum. Dane dotyczące jednego pacjenta, który utracił przeszczep (Dijkzigt University Hospital) zostały wyeliminowane z analizy, ponieważ zespół hemolityczno-mocznicowy wystąpił 86 dni po transplantacji.
Wyniki
Wpływ nienasyconych antygenów matek
Tabela 1. Tabela 1. Podstawowa charakterystyka pacjentów. Charakterystyka wyjściowa biorców przeszczepów nerek od dawców będących rodzeństwem wyrażających antygeny HLA matki lub ojca nie odziedziczone przez biorcę przedstawiono w Tabeli 1. Nie było znaczących różnic między tymi dwiema grupami pod względem występowania pojedynczego HLA-A, B i niedopasowania DR; wiek, płeć i rasę odbiorców; proporcja otrzymująca transfuzje krwi dawcy przed przeszczepem; lub odsetek dawców płci żeńskiej lub tej samej płci.
Ryc. 2. Ryc. 2. Przeżycie przeszczepu u pacjentów, którzy otrzymali przeszczep nerki od dawcy rodzeństwa niedopasowanego do jednego haplotypu HLA. Dawcy wyrazili antygeny HLA matki (NIMA) lub ojcowskie (NIPA), które nie zostały odziedziczone przez biorcę. Lewy panel pokazuje wyniki z pięciu ośrodków na północno-zachodnim Pacyfiku. Prawy panel pokazuje połączone dane ze wszystkich dziewięciu centrów
[podobne: Leukocyturia, bisoprolol, alemtuzumab ]
[przypisy: pasożyty wewnętrzne, pęcherzowe oddzielanie się naskórka, pecherzyca ]
