Liczby poniżej wykresów wskazują liczbę biorców zagrożonych utratą przeszczepu w momencie przeszczepu (0) oraz 5 i 10 lat później. Retrospektywna analiza 94 przeszczepów nerki od żywych spokrewnionych dawców w regionie Pacific Northwest obejmowała 37 od dawców-rodzeństwa, wyrażających matczyne antygeny HLA, a 57 od dawców-rodzeństwa wyrażających ojcowskie antygeny HLA nie odziedziczone przez biorcę. Różnica przeżywalności przeszczepu między obiema grupami zaczęła się pojawiać pod koniec pierwszego roku (ryc. 2, lewy panel). Całkowite przeżycie przeszczepu po 10 latach wyniosło 72% u biorców przeszczepów od dawców z nienarażonymi matczynymi antygenami HLA i 36% u biorców przeszczepów od dawców z nienarażonymi ojcowskimi antygenami HLA (P = 0,06). Analiza połączonych danych dla pacjentów ze wszystkich dziewięciu ośrodków wykazała, że przeżycie przeszczepu było istotnie wyższe, gdy dawczyni z rodzeństwa wyrażali macierzyńskie antygeny HLA nie odziedziczone przez biorcę (przeżywalność przeszczepu po 5 latach, 86 procent, w porównaniu z 67 procentami, gdy dawczyni wyraziła się ojcostwem). Antygeny HLA nie odziedziczone przez biorcę, w wieku 10 lat, 77 procent vs. 49 procent, P = 0,006 dla obu porównań).
Względne ryzyko utraty przeszczepu u pacjentów otrzymujących nerki od rodzeństwa, które wyrażały ojcowskie antygeny HLA, w porównaniu z matczynymi antygenami HLA, nie odziedziczonymi przez biorcę, było podobne w ośrodkach badawczych: w szpitalu University of Leiden współczynnik ryzyka wynosił 2,2 (przedział ufności 95%, 0,7 do 6,6); na Uniwersytecie Wisconsin wskaźnik ryzyka wyniósł 2,2 (przedział ufności 95%, 0,5 do 9,0); dla połączonych centrów Pacific Northwest współczynnik ryzyka wyniósł 2,1 (przedział ufności 95%, 1,0 do 4,6); a dla połączonych danych z Dijkzigt University Hospital i Washington University School of Medicine wynosił 1,9 (przedział ufności 95%, 0,3 do 10,5). Ogólnie ryzyko utraty przeszczepu było 2,1 razy większe (95% przedział ufności, 1,2 do 3,7) u biorców nerek od dawców wyrażających nienasycone ojcowskie antygeny HLA, tak jak u biorców nerek od dawców wyrażających nienarażone matki antygenów HLA (P = 0,009) .
Porównanie z transplantami z rodzeństwa identycznego z HLA
Ryc. 3. Ryc. 3. Przeżycie przeszczepu u biorców przeszczepów nerki od identycznych rodzeństwa rodzeństwa HLA i dawców rodzeństwa niedopasowanych pod kątem jednego haplotypu HLA. Transplantacje przeprowadzono w pięciu ośrodkach Pacific Northwest, University of Wisconsin Hospital i University of Leiden Hospital. Dawcy niepasują do jednego haplotypu HLA wyrażonego antygenami matczynego (NIMA) lub ojcowskiego (NIPA) HLA nie odziedziczonego przez biorcę. Wyniki dla równoległych serii przeszczepień od identycznych do HLA dawców-rodzeństwa w tych samych ośrodkach pokazano dla porównania. Liczby poniżej wykresu wskazują liczbę biorców zagrożonych utratą przeszczepu w momencie przeszczepu (0) oraz 5 i 10 lat później.
10-letnie przeżycie przeszczepów nerki od dawców będących rodzeństwem, wyrażających macierzyste antygeny HLA nie odziedziczone przez biorcę (77 procent) było lepsze niż przewidywano dla przeszczepów od żywych spokrewnionych dawców, które różnią się jednym haplotypem HLA i było podobne do wyników wcześniej zgłoszonych dla przeszczepów pomiędzy rodzeństwem identycznym z HLA.2 Dlatego porównywaliśmy przeżycie przeszczepu u 180 biorców nerek od rodzeństwa niedopasowanego do jednego haplotypu HLA w pięciu centrach Pacific Northwest, University of Wisconsin i University of Leiden Hospital, z równoczesnymi wynikami w tym samym centrów w tym samym okresie (1966 do 1996) dla 357 biorców nerek od identycznych dawców rodzeństwa HLA
[hasła pokrewne: busulfan, dekstrometorfan, buprenorfina ]
[patrz też: pekan, penire plus opinie, ph metria ]
