Zespół Guillain-Barré i szczepionki przeciwko grypie 1992-1993 i 1993-1994 cd

Przeprowadzono łącznie 1015 wywiadów telefonicznych z dorosłymi mieszkańcami czterech badanych państw, z których 19 procent było w wieku 65 lat lub starszych, a 58 procent stanowili kobiety. Badanie miało 81-procentowy wskaźnik odpowiedzi. W badaniu dotyczącym oceny reakcji na dane z lat 1993-1994 oszacowano, że 90 procent pozytywnych raportów dotyczących szczepień było poprawnych w sezonie szczepień. Raporty z lat 1992-1993 zostały zwalidowane poprzez porównanie zgłoszonej zmiany zasięgu szczepionek w latach 1992-1993 i 1993-1994 z danymi nadzoru.22 W celu oszacowania względnego ryzyka Guillain użyto oceny przypadków (związanych ze szczepionką i niezwiązanych ze szczepionką) oraz oszacowania mianowników populacji (osobo-tygodni w ciągu sześciu tygodni po szczepieniu i tygodni osobniczych poza tym okresem). Zespół Barrégo w ciągu sześciu tygodni po szczepieniu przeciw grypie. Zastosowaliśmy analizę regresji Poissona, aby oszacować wpływ szczepionki na ryzyko, kontrolując wiek, sezon szczepionki i płeć. Kontrolowaliśmy wiek, uwzględniając zmienne fikcyjne dla następujących grup wiekowych: 18 do 34, 35 do 44, 45 do 54, 55 do 64, 65 do 74 i 75 lub więcej lat. Standardowa regresja Poissona opiera się na założeniu, że znana jest ilość osobnika – czasu, podczas którego narażona jest populacja, a także ilość, w której nie jest narażona. Jednak w naszym badaniu mieliśmy jedynie szacunkowe dane dotyczące narażenia osób w czasie, ponieważ musieliśmy oszacować wskaźniki zasięgu szczepionki. Aby skorygować nasze wnioski, aby uwzględnić to ograniczenie, zastosowaliśmy metodę wielokrotnego imputacji (opisaną poniżej). 23 Metoda ta została również zastosowana w celu skorygowania niepewności w klasyfikacji sześciu przypadków i spowodowała nieco szersze przedziały ufności, niż wynikałoby to ze standardowych analiz. (szczegóły są dostępne od autorów).
Wyniki
Uzyskaliśmy wykresy szpitalne dla 1109 z 1201 zrzutów szpitalnych (92 procent) z kodem ICD-9 357.0 w okresach badań, w tym 288 wykresów odnoszących się do wielokrotnych przyjęć. Spośród 821 pacjentów, których wyniki uzyskaliśmy, 62 (8 procent) przebywało poza badanymi stanami, a kolejne 153 (19 procent) miało początek choroby poza okresami badania; ci pacjenci zostali wykluczeni z badania. Ostateczna dystrybucja przypadków dla pozostałych 606 pacjentów była następująca: 87 określone (14 procent), 211 prawdopodobne (35 procent), 123 możliwe (20 procent) i 185 nieobecne (31 procent). Z 298 pacjentów z zespołem Guillain-Barré, 273 miało 18 lat lub więcej. W tej grupie było 37 jednoznacznych i 81 prawdopodobnych przypadków w latach 1992-1993, w porównaniu z 40 przypadkami jednoznacznymi i 115 prawdopodobnymi w latach 1993-1994.
Średni wiek 273 pacjentów przy przyjęciu wynosił 54 lata (zakres od 18 do 90). Grupa była przeważnie biała (84 procent) i męska (62 procent). Średni poziom białka w płynie mózgowo-rdzeniowym dla pacjentów wynosił 128,9 mg na decylitr, a średnia liczba komórek jednojądrzastych wynosiła 1,6 na mililitr. Podczas pobytu w szpitalu 56 procent pacjentów przeszło plazmaferezę, a 22 procent otrzymało wsparcie wentylacyjne.
Przeprowadziliśmy rozmowy telefoniczne z 180 z 273 pacjentów (66 procent); 15 odmówiło udziału, 58 nie mogło zostać zlokalizowane, a zgoda lekarza na przeprowadzenie wywiadu z pacjentem nie została uzyskana dla 20 pacjentów
[więcej w: Białkomocz, noni, sklerodermia ]
[hasła pokrewne: przetoka zębowa, revita bielany, psychoterapia psychodynamiczna ]